Ik zag laatst een filmpje van Henk Fransen.
Een man die in de jaren -80 afstudeerde als arts, maar daarnaast op zoek was naar ‘de mens’ in het proces van genezing. Hoe fijn is het als een ‘arts in wording’ zich afvraagt hoe dat zit met de mens als geheel bij ziekte en het genezingsproces. Want de mens wordt in de Westerse geneeskunde gezien als een machine waar kapotte delen gefikst of zelfs vervangen worden. Heel mooi dat we dit kunnen, maar er ontbreekt duidelijk een stuk.
https://youtu.be/xmtJdbR0T-4?feature=shared
De ‘alternatieve geneeskunst’ zoals die nou eenmaal genoemd wordt, kijkt holistisch. Dus naar de hele mens en niet alleen naar daar waar het probleem zit in het lichaam. Want daar waar het probleem zich in het lichaam uit, hoeft niet de oorzaak te liggen. Door niet naar de oorzaak op zoek te gaan, kan het fysieke probleem blijven opspelen en steeds fiksen noodzakelijk zijn.
Er is al steeds meer bewijs dat je genen niet direct verantwoordelijk zijn voor de toestand in je lichaam. De invloed van de omgeving is de grootste speler.
Licht, zuurstof, voeding en beweging zijn de basis van een gezond lichaam. Vooral licht is een onder geschoven kindje.
Er zijn talloze studies die aangeven dat suppleren van Vitamine D in de winter écht helpt bij het voorkómen van ziekte, maar écht zonlicht is natuurlijk het beste.
Daarnaast zijn we licht. Onze cellen zijn in essentie eigenlijk licht. Dan begrijp je ook meteen hoe het kan dat sommige mensen je ‘aura kunnen lezen’. Wij stralen licht uit en dat wordt door sommigen gezien.
Licht is een frequentie, als frequenties niet matchen, dan voel je je bij iemand niet zo op je gemak. Heel logisch.
De ‘alternatieve geneeskunde’ of ‘ holistische geneeskunde’ kijkt naar gebeurtenissen in je leven, of in het leven van ouders en grootouders die ervoor zorgden dat er stress, pijn en verdriet waren. Deze emoties slaan we op in ons lichaam, in elke cel, want onze cellen hebben een celgeheugen (bij het immuun-systeem kennen we dat ook, de cel ‘weet’ dat we deze ziekte eerder gehad hebben en stuurt de juiste verdediging er op af).
Opgeslagen emoties hebben invloed op de energiestromen in ons lichaam en daarmee op spieren, gewrichten, botten, organen, bindweefsel en fascia. Zoals Henk Fransen ook zegt ‘het lichaam is steeds op zoek naar balans (homeostase) en als die balans verstoord wordt, dan gaat er ergens meer energie naartoe of wordt er juist minder energie naar weefsel, organen et cetera gestuurd.
Een onbalans kan pijn veroorzaken, maar het lichaam gaat deze pijnlijke plek proberen te ontzien, hierdoor wordt ander weefsel overbelast en krijg je pijn in je rechter schouder terwijl de oorzaak misschien in je linker schouder zit. Of in je linker teen, want de weefsels hoeven niet direct met elkaar in verband te staan om toch invloed op elkaar uit te oefen.
Een kinesioloog werkt met emoties en stress. Door te kijken naar de oorzaak (ook al is deze fysiek, bijvoorbeeld een auto-ongeluk). De stress die het lichaam te verduren kreeg en de emoties die hierbij betrokken waren zorgen voor onbalansen in het lichaam. Door op zoek te gaan naar de onbalansen en deze te corrigeren kan het lichaam het zelfgenezend vermogen weer aanzetten.
Het zelfgenezend vermogen werd ook door Henk Fransen genoemd, hij gaf er het voorbeeld van een wondje bij. Dat vind ik een goed voorbeeld, want hiermee is de term zelfgenezend vermogen geen Abracadabra meer. Het lichaam gaat aan de slag om dit wondje met behulp van een korstje weer dicht te maken zodat het bloeden stopt en daarna de huid weer kan aangroeien.
Het doet mij deugt dat meer artsen kijken naar het hele lichaam, voeding en vooral zonlicht als essentieel voor een gezond lichaam zien en begrijpen dat het lichaam zelf heel veel kan, als je het maar op de juiste manier helpt.
Reactie plaatsen
Reacties